Anne-Oğul Diyalogları

Alışverişe gidildiğinde bol bol yaşanır bunlardan özellikle. Her seferinde annemi neden bu kadar çok sevdiğimi tekrardan farkederim;

(Bi' alışveriş merkezinde eve öte beri aldıktan sonra yemek yemek için bi' yere gitmişizdir.)

+ (Ben)
- (Annem)

(Benimkilerin gelmesini beklerken annemin patateslerine uzanırım)

- Aa bıraksana patateslerimi , sana da gelicek şimdi!
+ Annem değil misin ya? 2 tane alsam n'olcak?
- Tabi işinize geldi mi hep annen değil miyim... geldi seninkiler de...

(Onunkiler biter bi' süre sonra ve patateslerime uzanır)

+ Aa bıraksana patateslerimi , bitti seninkiler!
- Oğlum değil misin ya , bi kaç tane alsam n'olcak?
- ?!?!

(Yemek yerken birden gözlerim büyür bi' noktaya bakarken...)

- N'oldu nereye bakıyosun sen?
+ Anneee şuna bak , kızın her şeyi gözüküyo!
- (Döner bakar) aaa , ohaa , gerçekten her şeyi gözüküyo. (annemin de gözleri büyür)
+ Di mi? (bakmaya devam)
- Sen bakmasana , sevgilin yok mu senin?
+ Yüok , ayrıldık biz. (hala bakmaya devam)
- Dön önüne yemeğini ye koparırım o pipini!
+ (İç çekme efekti...)

...

- O sütyeni alsa mıydım ya?
+ Al al , babam bayram etsin.
- Sus, salak. hem yeter mi ki o?
+ Oha , niye yetmesin?
- 3.5 kilo çekiyolar , sülalede en büyükleri bende.
+ Senin gibi bi' sevgili istiyorum anne.
- Lescon'daki kızı düşün bak , çok güzeldi. (Lescon mağazasında çalışan esmer bi' kızdan söz ediyo.)
+ Aa evet o da mal mülk sahibine benziyodu...
- Mal mülk sahibi?
+ Göğüsleri diyorum , kocamandı.
- Evet evet öyleydi. git bi' şansını dene sen.

Seviyorum lan annemi.